Peutermuziek maakt contact tussen kinderen en hun ouders
Als je aan haar zoontje Idris vraagt waar haar grootste talent ligt, denkt hij even na en antwoordt dan: ‘Voetballen!’ – dat kan ze beter dan papa. Maar Willemijn heeft ook haar sporen verdiend in de punkmuziek, als bassist. Nu haar kinderen opgroeien in de stad, zoekt ze naar manieren om binnen de buurt ouders en kinderen in contact te brengen. Bijvoorbeeld: de wekelijkse ochtend Peutermuziek in de Rivierenbuurt, door haarzelf opgezet. Samen met Idris.
“Het is fijn wonen in de stad, maar het heeft zijn beperkingen voor opgroeiende kinderen. In de stad is het bijvoorbeeld heel gebruikelijk dat kinderen naar verschillende scholen gaan, in verschillende wijken. En dat is natuurlijk prima: als ouders hebben we volop keus. Maar voor kinderen is de eigen buurt ook belangrijk, en mensen die dicht bij je zijn kunnen juist een mooie rol spelen in je leven. Vandaar dat ik me daarbij betrokken voel.”
“Contact is sowieso iets goeds in een buurt als deze, waar ook nieuwelingen komen wonen zonder kennissen of familie. Een van onze dames was laatst van de trap gevallen, en haar man kon ze niet gelijk bellen. Zij heeft toen iemand gebeld die ze hiervan kent: ‘Kun jij komen?’ Met elkaar zijn ze naar de huisartsenpost gegaan. Dat zijn momenten dat je elkaar dus weet te vínden. Dat je iets met elkaar hebt, ook als vrouwen hè, dat je op elkaar kunt rekenen. Dat er vriendschappen ontstaan.”
Mijn zoontje is er ook altijd bij. Dus eigenlijk zijn we allebei vrijwilliger bij de Rivierenbuurt.
“Elke donderdagochtend doe ik Peutermuziek. Ik ben verder geen peuterjuf of muziekdocente. Het gaat er gewoon om dat je samen met kinderen liedjes zingt, muziek maakt, dansen, alles. En vooral, dat je dat dus samen doet, hè: als ouder en kind, met elkaar. Dat kan met heel eenvoudige liedjes of dansjes. Maar dat je zo met elkaar speelt, zeg maar. Daar is het om begonnen. En dat doe ik nu nog steeds, met veel plezier. Idris, mijn zoontje, is daar ook altijd bij. Eigenlijk zijn we dus allebei vrijwilliger bij de Rivierenbuurt.”
Meedraaien
“We hebben een heel mooie plek: de Huiskamer, een prettige lichte omgeving. Die wordt ter beschikking gesteld door WIJ Rivierenbuurt. Er worden veel activiteiten georganiseerd, ook door andere moeders. Zo is hier een ruilwinkeltje. Initiatieven waar WIJ de ruimte voor geeft. Af en toe wordt wel gevraagd of ik even ergens mee kan draaien. En zo houd ik me ook bezig met de buitenspeeldag van de Oosterpoort, daar doet WIJ ook aan mee. We hebben gewoon een goeie relatie. Het zijn gewoon hele fijne mensen, de mensen die hier werken.”
“Kijk, de Rivierenbuurt is eigenlijk een buurt waar iedereen toch een beetje op zichzelf is. Dichtbij het centrum en je hebt niet echt tuintjes of zo, dat je bij elkaar naar binnen loopt. Dus ik ben gericht op zoek gegaan naar contact met buurtgenoten, zodat mijn kinderen vriendjes en vriendinnetjes konden maken. Inmiddels doe ik een jaar kinderactiviteiten hier.”
“Oorspronkelijk kom ik uit Friesland, daar heb ik fijne jeugdherinneringen aan. Maar ik ben in Groningen gaan studeren en daar vervolgens blijven plakken, samen met mijn man. Sinds een jaar of tien wonen we heel plezierig in de Rivierenbuurt. Met de komst van de kinderen kwam ook de behoefte aan speelruimte en contact. Mijn dochter Nora is nu vijf, en mijn zoon Idris drie jaar. Samen met hen en anderen probeer ik het zelf te organiseren. Zodat ik niet de stad uit hoef om mijn kinderen speelruimte te geven. Zodat we hier fijn kunnen blijven wonen.”
Ietwat vals misschien
“Sinds een paar jaar kom ik vrij geregeld hier bij WIJ. Ik wilde mede-buurtbewoners leren kennen. Met een groepje mensen hebben we ons hier afgevraagd: hoe kunnen we het voor elkaar krijgen dat de ouders elkaar ontmoeten, en de kinderen? Nou, dat kan door activiteiten te organiseren. Dan nodig je mensen uit op een bepaalde plek, op een bepaald tijdstip. Dus toen heb ik bedacht: OK, laat het dan misschien ietwat vals klinken soms, maar ik kan wel zingen met kinderen, en ik kan wel muziekjes aanzetten, zodat we samen kunnen dansen. Dus zo ben ik gewoon begonnen met de Peutermuziek. In het begin alleen Idris en ik, verder was er toen nog helemaal niemand. Maar inmiddels is het wat bekender geworden en ik denk dat nu elke donderdag gemiddeld tien kinderen komen, met hun ouders.”
Naar punkmuziek luister ik nog altijd graag, en de kinderen tegenwoordig ook! Vanochtend om half acht begonnen ze al
“Lang heb ik in de gehandicaptenzorg gewerkt, ook met veel plezier. Daar deden we ook van alles met muziek en dans, op bepaalde momenten. Tegenwoordig ben ik aan de slag bij Noorderpoort, als docente bij de opleiding voor ‘verzorgende-IG en maatschappelijke zorg’. Dat vind ik ook mooi werk. En officieel ben ik niet echt muzikant, maar ik heb altijd basgitaar gespeeld in punkbandjes. Dat komt er nu niet vaak meer van. Maar naar punkmuziek luister ik nog steeds graag, en de kinderen tegenwoordig ook! Vanochtend om half acht werd bij ons alweer NOFX gedraaid, haha. Dat hadden de kinderen zelf aangezet.”