Ja, ik lijk nu wel een beetje de manager

“Als je niet met mensen kunt omgaan, is dit werk niet voor jou. Dan ga je stressen: oordeel hier, oordeel daar, dat moet je niet doen. Je moet het echt in je hebben, en er met hart en ziel voor gaan. Dan bereik je ook dingen.” Dat is de persoonlijke ervaring van Siegfried Holsman, die dagelijks aan de slag is met jonge mensen in Beijum. Een van degenen die door Siegfried wordt gecoacht is de 14-jarige Damian, een rapper met een duidelijke toekomstdroom.

“Ik ben vrij sociaal aangelegd, en dan heb je snel een klik. Ook met jongeren. Ook als er problemen spelen. Dus ik zou zeggen: kom maar op! Alle uitdagingen wil ik wel aangaan.” Siegfried trekt veel op met jonge mensen, vanaf een jaar of negen tot ver in de twintig. Op verschillende manieren probeert hij ze de support te geven die ze nodig hebben. Of het nou gaat om praktische hulp of morele steun, een persoonlijke buddy of huiswerkbegeleiding. “Als ouders er even niet meer uitkomen, hangt dat vaak samen met het gedrag dat hun kinderen laten zien. Dan kun je erbij zijn als coach en de ouders handvatten bieden: hoe met elkaar om te gaan. Ook daarvoor zetten ze me in. Je komt telkens andere dingen tegen. Mooi werk. Je moet wel stevig in je schoenen staan.”

Zaakjes regelen
Siegfried heeft een militaire achtergrond. “Vijftien jaar heb ik bij Defensie gezeten. Vijf keer uitgezonden geweest. Nou, dan maak je genoeg mee. Ik heb heel wat gezien en gedaan. Op het laatst was ik foerier, dan moet je allerlei zaakjes kunnen regelen. Mensen komen om hulp of om te overleggen: gaan we dit doen, gaan we dat doen? Zo merkte ik dat dat me goed ligt, mensen helpen. Want om te weten wat er aan de hand is moet je even goed in de babbel komen: waar gaat het over, wat is er gebeurd. Het leek me mooi om daar mijn werk van te maken. Zodoende ben ik een studie gaan doen. Ik volg nu de brede opleiding social worker bij de Hanzehogeschool. Je blijft jezelf ontwikkelen.”

Behandel de ander gelijkwaardig, dan zie je wat je daarvoor terugkrijgt. Dan ga je naar mijn mening wel succes boeken.

“Veel heb ik van huis uit meegekregen. Bijvoorbeeld over wederzijds respect. Je hoeft niet boven een ander te gaan staan. Behandel de ander gelijkwaardig, dan zie je wat je ervoor terugkrijgt. Dan ga je naar mijn mening wel succes boeken. Dat is mijn persoonlijke ervaring. Bij ons was het ook vanzelfsprekend om elkaar te helpen. Als ik het goed heb, waarom zou dan een ander het niet goed mogen hebben? Wat wij hadden, deelden we gewoon. Dat is mooi. Stel je voor: op vakantie hebben we net leuke kleren gekocht, maar in de kast heb ik van vorig jaar nog ongebruikte kleren liggen. Dan gaan we niet moeilijk doen. We kennen wel iemand die het zwaar heeft, dus: kom even langs, past dit jou? Alsjeblieft, neem mee! Zodoende kun je er een ander blij mee maken. Je medemens helpen: dat is puur mijn moeder. Ja, die heeft me wel wat geleerd.”

“Ik doe dit werk vanuit mijn hart. Elke dag opnieuw zie ik wat er op mijn pad komt. Zijn er dingen die we met elkaar kunnen oplossen, dan zet ik me daar volledig voor in. Ik ga ervoor. En dat maakt me gewoon vrolijk. Daar komt ook mijn energie vandaan. Ja, ik kan er niet omheen: het is gewoon mooi werk, dit. Kippenvel.”

Ja in alles
“Ik zeg niet snel nee. Ik blijf gewoon ja in alles. Zo eentje ben ik. We rusten wanneer we dood zijn. Mijn baan loopt van 9 tot 5, maar problemen houden niet opeens op om vijf uur. Dus af en toe ga ik net iets verder. Dat krijg je terug in de vorm van waardering.”

Een van degenen voor wie Siegfried zich sterk maakt, is de 14-jarige Damian. “Hij en ik zien elkaar regelmatig en dan gaan we het even over de toekomst hebben: hoe staat het nu met school, hoe staat het met je plannen, wat wil jij. Op school blijft het tegenwoordig een beetje hangen met hem. Dus ik ben hem nu meer aan het stimuleren bij iets wat hij leuk vindt, en dat is het rappen. Deze man schrijft en zingt zijn eigen lyrics. Samen zoeken we een weg om zijn droom waar te maken. En intussen blijft het stukje school even hangen, om te kijken hoe wij daarmee verder kunnen.”

Miljonair, sowieso
Damian is erbij komen zitten. Als we hem vragen naar zijn droom, hoeft hij niet lang na te denken. “Voor mij is rappen iets waarmee ik me kan uiten. Ik verwerk dingen in teksten, en die ga ik dan rappen. Dat is wat ik leuk vind en dat wil ik ook later doen. Van mijn hobby mijn werk maken. Je kunt er veel mee bereiken. Kijk, mijn voorbeelden zijn Boef en Lil’ Kleine. Die zijn uit het niets gekomen, en zo in één keer miljonair geworden. Dat betekent dus dat die mogelijkheid er gewoon is. Veel geld verdienen en bekend worden. De aandacht die je dan krijgt, dat vind ik mooi. Vandaar dat ik bekend wil worden. Ik wil sowieso uiteindelijk miljonair worden.”

Elke dag werkt Damian aan zijn raps. Zijn focus ligt vooral op het schrijven, daar wil hij nog beter in worden. De beats haalt hij van YouTube. “In mijn teksten heb ik het over van alles. Vooral over mijn toekomst en wat ik wil bereiken. Soms over dingen die ik in mijn jeugd heb meegemaakt. Met de dag word ik beter. Dus als dat binnenkort geleveld is, kan ik connecties zoeken met andere opkomende rappers in de stad. Dan zou ik met hen samen graag een liedje maken en dat op YouTube zetten. En dan hoop ik dat het wat doet.”

Ik laat hem niet zomaar vallen. Nee: ik ben er voor hem, hoe dan ook. Daar gaan we voor. Samen gaan we die kant op.

Siegfried heeft een groot netwerk. Hij kent mensen in de muziekwereld en kan soms wat regelen: “We zijn al eens wezen opnemen in de studio. Daar werkt iemand die hem ook wat tips en tools aan de hand heeft gedaan. Daarmee is hij nu aan de slag. We zijn ook langs Backbone geweest. Er is een meisje met wie Damian kan gaan samenwerken. Samen zoeken we ingangen om hem te helpen scoren. Ja, ik klink een beetje als de manager; ik wil hem steunen waar ik kan. Achterliggende gedachte blijft: school gaat voor, dat is niet iets wat stopt, daar moeten we ook mee verder. Maar dat betekent niet dat ik hem gelijk laat vallen als het even niet wil met school. Nee: ik ben er voor hem, hoe dan ook, en daar gaan we voor. Samen gaan we die kant op.”

Damian: “School, dat wordt niks. Dat is je tijd verdoen, vind ik. In die tijd dat ik op school zit kan ik ook werken aan mijn raps. Daar ben ik elke dag mee bezig. Om dan naar school te gaan… nee, dat is niets voor mij.”

Siegfried: “Mijn kameraden uit de muziek zeggen: je moet wel zorgen dat je naar school gaat, want een goeie basis heb je nodig. Andere rappers hadden ook hun opleiding en hun connecties. Maar sommige dingen kun je niet blijven pushen. Ook al is het zo. Dus eerst even een duwtje in zijn rug nu.”

Hij weet: ik heb mijn professionele kant en mijn Siegfried-kant. Beide kanten zetten we in en dat is mooi. Dat dat kan.

Voortdurend houden Damian en Siegfried contact. Dat zijn niet altijd stevige gesprekken; soms is even appen genoeg. Of ze gaan samen wat leuks doen. “Bijvoorbeeld wat kip eten, of een pizzaatje. Of ik ga bij Damian langs: dan laat hij me zien wat voor elpees hij allemaal heeft, want deze man heeft een mooie verzameling. Vaak luisteren we muziek. Als we in mijn auto ergens heen gaan wil Damian meteen zijn telefoon erop gooien: heb je dit al gehoord? En hij rapt gelijk mee: ‘Hee, ik rook tabakka en ik koop die jacka’. Dan gaat hij helemaal los en doet hij zijn ding.”

Vieze schoenen
“Af en toe gaan we vissen. Even ontspannen zitten, dat is lekker voor de mind setting. En hij maakt mijn schoenen vies: we wandelen. Dat natuurgebied bij Beijum heeft Damian mij leren kennen. Dat is mooi! Intussen raken we aan de praat en zo komen we op onze ideetjes: wat dacht je hiervan, wat dacht je daarvan, zullen we daar eens naar kijken? Want bij het lopen laat je natuurlijk ook wat stoffen vrij in je hoofd, zodat je wat helderder gaat denken.”

Damian: “Als we gaan vissen zie je dat Siegfried niet kan werpen. Hij kan gewoon niet goed overweg met de werphengel. Zo vang ik dus weer meer, haha. Maar alle keren dat ik Siegfried zie vraagt hij: hoe is de week verlopen, heb je wat leuks gedaan, is er nog wat gebeurd? Daar hebben we het eigenlijk elke keer wel even over met elkaar.”

Siegfried: “Een beetje met elkaar afstemmen, hoe het allemaal is gegaan. We zullen eens kijken waar we heen gaan, komende tijd. Maar ik ben blij dat ik Damian ben tegengekomen. Iedereen heeft wel wat, natuurlijk, maar er zit geen oordeel tussen. We respecteren elkaar. Ik zie ook hoe hij groeit. Als mens. Zeer zeker.”

Het is nu zowat een jaar, dat ze samen optrekken. Damian kan het best goed vinden met zijn coach: “Siegfried zit meer op mijn niveau. Qua doen en laten. Zoals straattaal praten.” Siegfried: “Als je serieus meeleeft met iemands interesse, dan krijg je een band. Dan krijg je een klik.”